զախրա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զախ•րա 

1. Խարբերդ, Ասլանբեկ՝ զախիրա
2. Շիրակ, Ապարան, Չարմահալ՝ զահիրա
3. Նոր Նախիջևան՝ զահիրե, զահրա
4. Շապին Գարահիսար, Քեսաբ՝ 1. Պաշար, ուտելիք, պարեն։ ◆ Կառնուն զերտալուն...կուտը մեչեն կըհանին ու զիրեն քը չորցունեն ձմեռվա զահիրե: Ռափայել Պատկանյան

2. հացահատիկ ◆ Անկե վերջ, զահրա ունենանք, աղոն կը պատրաստեանք, կորկոտ կը ծեծեանք։ (Ձեռագիր)

• Զախիրա անել, պաշար պատրաստել՝ հավաքել։ ◆ Մռչեմն իրա պստի տեղովը դուն է զախիրա անում ձմռվա հմար, ջանավարները չէ։ ՍԲ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։