զահմ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զա•հ(ը)մ
- Մեղրի, Մոկս՝ պատկառանք, երկյուղ ներշնչող ազդեցություն, աներևույթ զորություն ◆ Զահմով մարդ ա։ (Ձեռագիր) ◆ Զահմդ կոխեց ինձ, լեզուս բռնվեց, քրտնքում մտա։ (Ձեռագիր) ◆ Կաձախ Նիկոլ սահմով ընսան մ՚էր (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։