զանգիննալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զան•գին•նալ 

  1. Կարին, Վան՝ հարստանալ ◆ Պաշտոնը եղոտ, օսկորը հազր, մկրատը սուր, օխչարը բրթոտ, թող խուզե ու ուտե, հլբաթ զանգիննա կը։ (Խաթաբալա) ◆ Կ'ավլեն կոլեն կոլոն ոսկիք, կը զանգիննան: (Գարեգին Սրվանձտյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։