զանգու
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զան•գու
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ ասպանդակ {{օրն|Էնու վուտքիր էնքան պաղիր էր, զանգյուց տյոս չեր ի կյա|ԱՀ}
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- Զանգու թալել, ասպանդակով երիվարին հարվածելու ուժով վազեցնել ◆ Չալ իր զենքերն ու մզրադը պատրաստեց, բայց ձիավորն զանգու մի թալեց, ընցավ, երեսին էլ չնայեցավ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- զանգու տալ ասպանդակով հարվածել ◆ Բարկանալով ձիուն մե զանգու տվեց Ահ
- աղեկ տղին մեկ խաբար, աղեկ ձիուն մեկ զանգու, հասկացողին մեկ խոսկն հավասար է
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։