զառափ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զա•ռափ
- Արարատյան, Թբիլիսի՝ զառաֆ
- Մուշ, Ապարան՝ ոսկերիչ ◆ Համքարությունը մեզ համար փառավոր և ճոխ երեկույթ և ընթրիք պատրաստեց զառափ Գիքոյի տանը։ (Պերճ Պռոշյան)
- Սառաֆ, սեղանավոր, լումայափոխ, դրամների փոխանակությամբ զբաղվող մարդ։ ◆ Պառավը վերուց քարը տարավ քաղաք խուրդելու, Տարավ զառաֆի մոտը։ Աշոտ Հովհաննիսյան
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։