զառբաֆ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զառ•բաֆ
- Արարատյան, Նոր Ջուղա, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Շամախի, Վան՝ զառբաբ, զարբաբ, զարբաֆ 1. Մետաքսյա նուրբ գործվածք, դիպակ։ ◆ Մեր սնդուըից հանիր էն մի թոփ զարբաբը: (Պերճ Պռոշյան) ◆ Էս զառբաֆ կտորը տղես ա ուղարկել ինձ խմար։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան) ◆ Դե որ ըտենց ա, մի ձեռք էլ ինձ հմար զառբաբից ըտենց շորեր կարեք, որ աշխարհքի մեջ չճարվի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) 2. Այդ գործվածքից՝ կտորից կարված հագուստ կամ այլ բան։ ◆ Ծածկոցերը զարբաբ էր սուրբի իջման տեղին։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Մեր թագավորը զարդարեցին, Զարով, խաս զարբաբ հագուցին։ (Գարեգին Սևունց)
- Արարատյան՝ (փխբ․) Չամիչով և քաղցրեղենով պատրաստված փլավ։ ◆ Սեղանի վերա մոտ եկավ պասուց տոլմա...դդմի չիր...զարբաբ՝ չամիչով և քաղցրեղենով շինված փլավ։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Կատեգորիաներ:
- Հայերեն բարբառային բառեր
- Բառեր «Հայոց լեզվի բարբառային բառարան» գրքից
- Արարատյան բարբառային բառեր
- Նոր Ջուղայի բարբառային բառեր
- Թբիլիսիի բարբառային բառեր
- Ղարաբաղի բարբառային բառեր
- Հավարիկի բարբառային բառեր
- Շամախիի բարբառային բառեր
- Վանի բարբառային բառեր
- Քաղվածք/Պերճ Պռոշյան
- Քաղվածք/Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան
- Քաղվածք/Հայ ժողովրդական հեքիաթներ
- Քաղվածք/Աշոտ Հովհաննիսյան
- Քաղվածք/Գարեգին Սևունց
- Հայերեն բառեր փոխաբերական իմաստով