զավալ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զա•վալ 

1. Թբիլիսի, Նոր Նախիջևան, Կարին, Առտիալ, Մուշ, Բաղեշ, Ալաշկերտ, Սասուն, Շատախ՝ վնաս, վտանգ, դժբախտություն, աղետ, փորձանք ◆ Թագավորը միամտցուց թե,-միք վախնա, ընձեն ձեզի ոչ մեկ զավալ չի հասնի, դուք արխեին եղեք։ Հժհք
2. Նոր Նախիջևան, Պոլիս, Պարտիզակ, Ամասիա, Առտիալ, Վան՝ խեղճ, ողորմելի, թշվառ ◆ Ատ չըլար նը ի՞նչ պիտի արիլ էնի զավալները խաթ
3. Մուշ, Բաղեշ, Ալաշկերտ՝ թշվառություն

Արտահայտություններ

1. Աստծու ամանաթ ըլնիս, որ զավալ չգա, Աստված թող քեզ հեռու պահի փորձանքից՝ դժբախտությունից։ Շիրակ՝

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։