զավատա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զա•վա•տա
- Մուշ, Վան՝ ապրանք, մթերք ◆ մեր զար ու զավատե որն մկներ կերան, որն էլ չէ՝ նեխան ու փտան ԱՏՍ ◆ Երկու աղբեր ...ելան վերցրին զուրանց զավատե ու լցեցին հագուբեն մի փարա ու ընկան ճանբահ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։