զատնեզատ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [zɑtnɛˈzɑt]
վանկեր՝ զատ•նե•զատ
- Մուշ՝ իրարից հեռու, առանձին-առանձին, բաժան-բաժան, ամեն մեկը առանձին ◆ Նրանք գնում էին զատնեզատ, կարծես իրարից խռով լինեին։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։