զարթուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զար•թուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. չքնած, արթուն ◆ Զարթուն էի արդյոք, թե երազ տեսա։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Պատահում էր նաև զարթուն ժամանակ։ (Անահիտ Սահինյան)
  2. զգոն, սթափ, զգաստ ◆ Մանաս, զարթուն կաց, Առաքելը հանկարծ է նեղը գցելու։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. տե՛ս արթուն
  2. անքուն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. զարթուն լինել, կենալ
    1. չքնել, արթուն լինել, մնալ ◆ Եվ ո՞վ կլինի զարթուն այս ժամին։ Հովհաննես Թումանյան
    2. զգաստ, զգոն լինել, ուշադիր լինել

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]