Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զարկ•վուկ

Նոր Բայազետ՝ որևէ բանի ամրացված՝ գամված մի ուրիշ բանի վրա ◆ Էրկու ախպեր կէղնին ... Գելնան կը բաժվին։ ◆ Ինչ խդեր մալ ու մուլք, ինչ խդեր տան միջու ապրանք կէղնի՝ հափսար կը բաժնին, կը մնա նալ մե, արի տես՝ չըն կռնա բաժնի։ ◆ Մեծ ախպեր կըսե. - Դռանն ի զարկուկ իդա նալ՝ էկեր է մեր պապու պապից, մեծն ես իմ, ընձի կը հասնի Կաղապար:Հժհք
զարկված, խփված սպանված
անեծք, ինչպես և նախատական՝ հանդիմական խոսք ◆ զարկուկ, գրողի թիքեն ուտես։ Աշոտ Հովհաննիսյան
դիվահար

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։