զարուն-զարդարուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զա•րուն•զար•դա•րուն 

  1. Վան՝ Լավ զարդարված, զուգված, պճնված։ ◆ Մտանք մի զարուն-զարդարուն սենյակ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Զարուն-զարդարուն գնում էր հարսանիք։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։