զաֆ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զաֆ 

  1. Չարմահալ՝ տկարություն, թուլություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Չաֆ անել, նվաղել, ուշաթափել։
  2. ◆ — Էսօր ճռներս դողում են, սիդս էլ զաֆանում։
 — Էտ քաղցած ես, էնդուր։ ՍԲ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։