զխկվել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ զըխ•կը•վել 

  1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Մուշ, Վան, Չարմահալ, Ուրմիա, Կարին, Մոկս, Սեբաստիա, Խարբերդ՝ ուտել, լափել, լակել։ ◆ Շատ մի խոսալ, հացդ զխկտվի։ Սահակ Ամատունի ◆ Արաղի տուր (փողը) զխտվի։ (Ջավախեցի) ◆ Տեսել ե՞ս թե որքան են (գինի) զխկտվել որսկան Ավետն ու իշխան Կարագյանը։ Սերո Խանզադյան
  2. Մուշ, Բաղեշ՝ Մարմնով ուժգին խփվել՝ բախվել մի բանի։

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։