զոռբայություն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ զոե•վա•յու•թյուն
- Արարատյան, Ուրմիա, Կարին, Խարբերդ, Բալու՝ զոռբա լինելը
- բռնություն ◆ Ասլանը վախենալի զոռբայթուենով կըռիվ անել։ Ժվ ◆ Այնտեղ զոռբութեն չկա, աղա ու նոքյար չկա, զանգին ու աղքատ չկա։ (խաթաբալա)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։