Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զուգաւորել

վանկեր՝ զու•գա•վո•րել

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

զույգ դարձնել, միավորել, միացնել ◆ Խոշտանգում մարմնիս ահեղ ու խորհրդավոր արարողության մը պես զիս սիրածիս կը զուգավորեր: (Գրիգոր Զոհրապ) ◆ Սերը մեր սրտերն իրար զուգավորած է։ Շեքսպիր
միացնել, իրաի մոտ կամ իրար հետ դասել
ամուսնությամբ իրար հետ կապակցել
սեռական հարաբերության մեջ մտցնել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։