զվարթահայաց

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [zvɑɾtʰɑhɑˈjɑt͡sʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ զուարթահայեաց

վանկեր՝ զ(ը)•վար•թա•հա•յաց 

Ածական

1. զվարթ հայացք ունեցող, զվարթ՝ ուրախ հայացք ունեցող ◆ Զվարթահայաց ակնարկ մը ունի նա անոնց համար, որոնք զմայլված կը դիտեն զինքը։
2. որտեղից զվարթ տեսարան է բախվում

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։