Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ զը•րընգ

Ստուգաբանություն

զանգի կամ ուրիշ զրնգոց հանող առարկայի ձայնի նմանություն ◆ Զրը՛նգ, զրը՛նգ զվարթ ձենով գործը թնդաց մեր հանդին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Ինչ-որ մոտիկ տեղ սառցաջուր է կաթում զրընգ, զրընգ, կարծես կաթիլներն ընկնում են պղնձե կուժի մեջ։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։