Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ է•մի•գրա•ցիա

Ստուգաբանություն

<эмиграция < լատ.emigrare

(խսկց․) արտագաղթ ◆ Բնակչության մի մասի համար միակ ելքը հարկադրված էմիգրացիան էր։ (Դասագիրք)
իբրև վտարանդի օտար երկրում ապրելը
(հվք.) վտարանդիներ, գաղութի բնակչությունը (հվքկն․)
(միգ․) պետությունից մեկնելու կամ դուրս գալու գործողությունը մեկ այլ պետությունում բնակություն հաստատելու նպատակով
տե՛ս նաև «ուղեղների արտահոսք», իմիգրացիա (ներգաղթ), ռեէմիգրացիա (վերարտագաղթ), երկրից դուրս գալու իրավունք

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։