էմմեն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ էմ•մեն 

  1. Պոլիս՝ տե՛ս ըմմեն
  2. Խոտուրջուր, Համշեն, Տիգրանակերտ՝ ամեն, ամենայն ◆ Էմեն ժում մի ուտե։ (Մ․Հաճյան) ◆ Վարդին հոտը անուշ է...տալիկը փուշ է, Էմմեն մորկան յավուրն իրեն անուշ է։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։