էցքել

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ էց•քել 

1. Շիրակ՝ վայր գցել, դեն նետել, գցել ◆ Մաթրաթը էցքեց գետին, կոտրեց։ Սահակ Ամատունի ◆ Գացի մտա գոմիկ մե, գտա ձիթի պուլիկ մե, Զարկի գետին կոտրեցի, կանտն ի գոպալ էցկեցի: Բնս
2. անցկացնել ◆ Կը բոռա կնկա վրեն, գուրզի օղ կ'էսկա թև, Որ կնկան ու տղեկներուն մե դրբով մեռըցու։ Սասնա ծռեր ◆ զոռով կխագուն մոր շորեր, մատնիկ կ էսկեն մատներ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
3. տարածել, սփռել ◆ Ըմալ զըլզըլոց կ'էսկեն քաղքի մեչ։ Սասնա ծռեր
4. տեղ հարդարել, պատրաստել ◆ Կտրիճ չունեմ, որ տեղ իսկեմ: (Վախթանգ Անանյան) ◆ Թագավորի մեր դուս արե, քեզ տեղ իսկող ենք բերե։ (Գ․Շերենց)
5. Կարին, Շիրակ՝ հեռացնել, վանել, վտարել

Արտահայտություններ

1. էցքել՝ իսկել ձեռ
   1. ձեռք բերել, ձեռք գցել Կաղապար:օն
   2. թողնել մեկի տնօրինությանը՝ կամքին ◆ Ծի իսկեց պարտքատիրոջ ձեռք, ինք վիկալեց փախավ։ ԱՏՍ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։