ըլել

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ը•լել 

1. Սեբաստիա, Կարին, Շիրակ՝ լինել ◆ Լաց մի ըլնիլ աչքերդ ղուրբան, Թելլիզար ջան։ Պպ ◆ Ամառը թթի ծառերուն տակթութ կըլլեր ուտածս։ (Թլկատինցի) ◆ Ու վեջը միշտ իմ խոսքերը կըլներ։ Աի ◆ Մեյմալ, ալ հարս ըլլիմ շիտակ կը նստիմ։ Հտհ ◆ Ըսեմ կեշ կըլլամ, չըսեմ էշ կըլլամ։Ահ ◆ Պստիկ ժամում էլ պատարագ կըլնի։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
   1. ծնվել ◆ Մենք ըլլեր ինք, ոչ հեր ինք տեսի, ոչ մեր ինք տեսի։ Սասնա ծռեր
   2. Պոլիս՝ զրկվել
   3. Պոլիս՝ վնասվել
   4. Ուրմիա՝ հասնել ◆ Կննաց ըլավ գադյուկի (ձոր) ոտա։ (Հրաչյա Աճառյան)
   5. Ուրմիա՝ դուրս գալ, գոյանալ ◆ Իրենք շահանոց էշեն էրկու շահանոց քուռակ անջախ ըլի։ (Մանվել Ասատրյան)
   6. Պոլիս՝ հասունանալ
   7. Պոլիս՝ վայելել

Արտահայտություններ

1. ըլլա օր, Կաղապար:Սբ եթե պատահի որ…
2. ըլլելու բան է՞, հնարավոր չէ, անկարելի է ◆ Ըլլելու բան է՞ վուր ինչրու էտի նա մտնե ըլի գցի գլուխը։ Գս
3. ըլլի օր, երևի հավանաբար ◆ Կընիկը կրսե կը թը, ըլլի օր շապիքըդ կոշտ է, անտի չես հանգիստ։ Ել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։