թաբառուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թա•բա•ռուկ
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Կարին, Վան, Մոկս՝ թապառյուկ, թափառուկ ◆ Ապաշնորհ, անպետք։ - Տեսնում ես էս տղին, այ կնիկ, - ասում ա Նազիրը, պտի մորթենք, որ ինչա թագավորի թաբառուկ աղջիկը սրա արին խմի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- ◆ Չճարվող, հազվագյուտ։ Մի թաբառուկ բան էլի ըլնի՜: (Ձեռագիր)
- ◆ Ատելի, անդուր։ Ախ, տյու գետ, սև սուգ տյու թապառյակ սևավոր ճյուր, Քանի խայեր վեր քե ընցին, թողին զավակ։ ԱՏՍ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։