թալաթինա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թա•լա•թի•նա 

  1. Համշեն՝ դախացած վարունգի թթու։ ◆ Թալաթինա էպիր սեղոն։ (Ձեռագիր)
  • Թալաթինի կաշի, Ղարաբաղ, Գանձակ՝ շատ պինդ՝ ամուր կաշի
  • երեսը թալաթինի կաշի է, շատ պնդերես է, աներես է։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։