թախսիրքար

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [tʰɑχsiɾˈkʰɑɾ]

վանկեր՝ թախ•սիր•քար 

  1. Ղարաբաղ՝ մեղավոր, հանցավոր ◆ Աս բիաբուռչի կնանիքը իրանք թախսիրքար չան։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։