թաղաթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թա•ղաթ
թաղաթ 1
[խմբագրել]- Արարատյան, Կարին, Շիրակ, Մեղրի՝ ուժ, թափ, կարողություն ◆ Քանի բերանումդ շունչ կա, ոտումդ թաղաթ, փախիր, գլխիդ ճարը տես։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]թաղաթ 2
[խմբագրել]- Չարմահալ՝ հարաբերություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- թաղաթ անել - համբերել, սպասել, տոկալ ◆ -Դե թաղաթա էրա, ձեռներս տորոնոտ է վլանամ, կկապեմ։ ՍԲ
- թաղափը կտրել՝ կտրվել
- ուժասպառ լինել, հալից ընկնել ◆ Թաղափըս կտրել ա։ (Ձեռագիր)
- Չարմահալ՝ համբերությունը հատել
- թաղափ անել - ուժ տալ, զոռել
- թաղաթից ընկնել - թուլանալ ◆ Խեղճ կրակված Վարդիթերս ... թաղաթից ընկած՝ հեռու տեղը սնի տակին փարտի քամակին ... Տիրանի մի երկու խոսքը լսել ա խելքամաղ էլել։ (Պերճ Պռոշյան)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։