թամաշ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թա•մաշ
- Ղարաբաղ՝
- տեսարան ◆ Գյուղը սիրում էր այդ տեսակ թամաշաներ։ (Հակոբ Մանանդյան)
- չտեսնված, հիանալի բան ◆ էնպես զավոդ բաց անեմ, որ թամաշա։ (Ակսել Բակունց) ◆ Թամաշա իս, վարթի ռանգ իս։ Ս֊Ն
- Վան՝ տոնախմբություն, հանդես
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- թամաշ, թամաշա, թըմաշ անել, էնել ֊ նայել, տեսնել, դիտել ◆ Թամաշա անեն մեր ծերերին, տեսնեն՝ որն է հաղթում որին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թագավորը տեսավ, զարմացավ․․․վազիրներին էլ կանչեց, որ քան թամաշ անեն։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու) ◆ Ժողովուրդը հավաքվել էր թըմաշ անելու։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Առուծը քյըեզ պըտըռպատառ կանի, մունք էլ թմաշա կանինք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։