թամաշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թա•մաշ 

  1. Ղարաբաղ՝
    1. տեսարան ◆ Գյուղը սիրում էր այդ տեսակ թամաշաներ։ (Հակոբ Մանանդյան)
    2. չտեսնված, հիանալի բան ◆ էնպես զավոդ բաց անեմ, որ թամաշա։ (Ակսել Բակունց) ◆ Թամաշա իս, վարթի ռանգ իս։ Ս֊Ն
  2. Վան՝ տոնախմբություն, հանդես

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. թամաշ, թամաշա, թըմաշ անել, էնել ֊ նայել, տեսնել, դիտել ◆ Թամաշա անեն մեր ծերերին, տեսնեն՝ որն է հաղթում որին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Թագավորը տեսավ, զարմացավ․․․վազիրներին էլ կանչեց, որ քան թամաշ անեն։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու) ◆ Ժողովուրդը հավաքվել էր թըմաշ անելու։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Առուծը քյըեզ պըտըռպատառ կանի, մունք էլ թմաշա կանինք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։