թայ

Հայերեն բարբառային բառ

թայ 1

• ՄՀԱ՝ [tʰɑj]

վանկեր՝ թայ 

1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Կարին, Մուշ՝ հասակակից, միևնույն տարիքի ◆ Քո թայերը թանովը կերել են, երազ են տեսնում։ (Ակսել Բակունց) ◆ Քյո քայեր յոթ կիժ կպախեն։ (Հրաչյա Աճառյան)
2. զույգից յուրաքանչյուրը ◆ Իրեքը մե թայըմ կը բառնա, մե խարարն ա մեգալ թայը: (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Մլխ ◆ Կըբերա էստուն կնստըցընա կշեռքի թայը: Ահ
3. չափ, հավասար, նման, պես ◆ Շաշ Սիմոնի թայն էլ չկա, - նախատում էին կանայք իրենց ամուսիններին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Էնոր թայը աշխարհքի երեսը չի գտնվի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Արտահայտություններ

1. թայ անել, հավասարեցնել, համեմատել ◆ Քեզ պես մարդու հետ նստել վերկենալը հազար մանեթի թայ չեմ անի։ (Ակսել Բակունց) ◆ Հովակիմ ամեն մեկի հետ թա՞յ ես անում։ (Բոգդան Վերդյան)
2. մեկի կամ մի մարթի թայ(ը) դառնալ,
   1. մեկի հետ ընկերանալ
   2. բարձր դիրք ունեցող մեկին հավասարվել ◆ Մենք էլ մին մարթի թայ կը տըեռնանք, իստի կոչ չընք կյալ, կըծեգյ տըռնալ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
3. թայ բը թայ, Չարմահալ՝ զույգ հաքնելիքի միևնույն թայը՝ երկու աջը կամ երկու ձախը
4. թայ բը թայ անել, Չարմահալ՝ երկու զույգ կոշիկի, գուլպայի, ձեռնոցի միևնույն կողմը՝ աջը կամ ձախը՝ զույգել իրար հետ, որպես մեկ զույգ
5. թայ բը թայ ըլնել, Չարմահալ՝ երկու զույգ կոշիկի, գուլպայի, ձեռնոցի միևնույն թայը իրար կողքի ընկնել որպես մեկ զույգ, կամ 2 զույգ տարբեր կոշիկների թայերը միմյանց հետ փոխս ընկնել

Հայերեն բարբառային բառ

թայ 2

• ՄՀԱ՝ [tʰɑj]

վանկեր՝ թայ 

1. Կարին՝ քուռակ ◆ Թագավոր ապրած կենա, քու ձիաներու մեջ մի իրեք տարեկան թայըմ կա, էն թայը կ'տաս ղուշը կարամ բերել, չիս տա, չեմ կարալ։ Ժհլբրբ

Հայերեն բարբառային բառ

թայ 3

• ՄՀԱ՝ [tʰɑj]

վանկեր՝ թայ 

1. կողմ, ափ (գետի)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։