թասիբքյաշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թա•սիբ•քյաշ 

  1. Չարմահալ՝ պատիվը պահող, պատվախնդիր ◆ Ազկին մհար թասիբքեշ ա ու պարի պեներու մհար կլոխը ետ տիրած։ (Տմբլաչի Խաչան) ◆ Մենք էլ մեր կանոնն ենք տըրի թասիբքեշ զըրկվողի տիմանց։ Ժվ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։