Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թաւաձայն

վանկեր՝ թա•վա•ձայն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

թավ՝ բամբ ձայն ունեցող ◆ Զարմացած բացականչեց թավաձայն, լայնալանջ Բագրատունին։ Ստեփան Զորյան
թավ հնչյուններ արձակող՝ հանող, թավահունչ ◆ Հանեցբամբիռը՝ թավաձայն հաստալար միգործիք և սկսեց լարել։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։