Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թավ•լա

Ստուգաբանություն

Հավանաբար փոխառվել է թուրքերեն tavla-ից, որը ինքնին փոխառություն է արաբերեն 'ṭavīle'-ից և նշանակում է ձիանոց։[1]

գոմ, ախոռ ◆ Քյահլան ձին թավլումը կապած էր։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Էն ծիանու թովլեն քեզ ու քու քաչալին, քյացեք ընդի էլ տուք ապրեցեք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Գիլը գիշեր կիգա գաբեք գողտուկ կխանա, կտանա թալվեն կպախա։ (Ձեռագիր) ◆ Թավլեն լիք ձի ա կապուկ։ (Ձեռագիր)
Ղարաբաղ՝ (փխբ․) բանտ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։