թարքա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թար•քա 

  1. Չարմահալ՝ ճիպոտ ◆ Թարքով տալիս ին մոնթերու բռի մեջ։ ՍԲ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. թարքա կապել՝ - տալ, Պատժելու համար ճիպոտով հարվածել ոտքերի տակը, ափերի մեջ կամ հետույքին ◆ Խանը, քալանթարն ու վարժապետը կարեին մարդկանց թարքա տեին։ ՍԲ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։