թաց-խխում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թաց խ•խում 

  1. Պոլիս, Մուշ՝ բոլորովին՝ լրիվ թաց՝ թրջված ◆ Վրաս գլուխս թաց-խխում է։
  #

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։