թաց-խխում
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թաց խ•խում
- Պոլիս, Մուշ՝ բոլորովին՝ լրիվ թաց՝ թրջված ◆ Վրաս գլուխս թաց-խխում է։
#
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։