թաց-խխում
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թաց խ•խում
- Պոլիս, Մուշ՝ բոլորովին՝ լրիվ թաց՝ թրջված ◆ Վրաս գլուխս թաց-խխում է։
#
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։