Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թափթափայ

վանկեր՝ թափ•թա•փա

Ստուգաբանություն

Արարատյան, Կարին, Սիփան, Մուշ, Վան՝ թոնիրում թխվող հացի մի տեսակ, որ լինում է մեջը ծակ, կլոր, տափակ, միջին հաստության, լավաշ հացի փոքր և հաստ տեսակը ◆ Ահա նանեի եփած հացի տեսակները. լոշ կամ լավաշ, թափթափա, բոգոն, մատնքաշ, ծակուլիկ։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու) ◆ Խացթուխ քիչըմ թափթափա... թխեր էր։ ԱՏՍ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։