թափճակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թափ•ճակ
- Ղարաբաղ, Արարատյան, Կարին, Ախլքալաք՝ անբահի, բահի ականջ, փայտի փոքր ձող, որ անց են կացնում բահի կոթին, հողի մեջ խրելուց ոտքովսեղմելու համար։ ◆ Թափշակին էլ տաս, քո ոտդ ցավի։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Առավոտենց թեզով զանգակի ձենին վեր թռավ, բերուց իր պահած բահն ու թափչակը սարքեց, տանը վեր դրուց։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։