Jump to content

թաք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թաք 

  1. Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Ամասիա, Արաբկիր՝ մի հատիկ, միակ ◆ Մե թաք մուրազ ունեմ... պար գամ Վահանիս հարսանիքին։ (Անահիտ Սահինյան) ◆ Քու թեք որդիդ է եկել։ Փոլ
  2. զույգի մեկը ◆ Թափ վազելուց (ախչկա) ոսկի սոլի թաք կիյնի ախպրի մեջ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
  3. կենտ, մենակ ◆ Դուք հընգեր ունեք, մեննակ ես եմ թաք: ՍԲ
  4. միայն թե ◆ Էշն իրա սատկելը կուզե, թաք տիրոջը դատը ըլնի։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու) ◆ Ինչ որ ունիմ, յարիս կուտամ, թաք ուրիշին չծախե։ (Աթաբեկ Խնկոյան) ◆ Շունը շատ, թեք օսկոռ լա։ Փրքշ
  5. միայն, միմիայն ◆ Էդ թագավորը կունենա թաք էրկու տղա, էլ զադ չէ։ ՀԺհք
  6. Թբիլիսի՝ եթե, թե ◆ Թաքաուր իս, դիվանս արա, թաք քու արիվն կու սիրիս։ (Սայաթ-Նովա)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. թաք ըլի՝ ըլնի՝ իլի,
  2. թաք լըհա, Ղարաբաղ՝,
  3. թաք հըլու, Ղարաբաղ՝, տե՛ս թաքըլի
  4. թաք թաք,
    1. մեկ-մեկ, առանձին-առանձին
    2. երբեմն
  5. թաք (ու) թաք, հատ ու կենտ, երբեմն ◆ Ես ասպես թաք ու թուք պղինձ ղալայելով ի՞նչ փարա պիտի վաստկիմ։ (Խաթաբալա)

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թաք 

  1. գործ է ածվում կապակցության մեջ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. թաք կացնել, թաքցնել
  2. թաք կենալ, թաքնվել

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։