Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թե•լա•ցու

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Վան՝ հենքի՝ առէջքի թել, ինչ-որ պետք է ծառայի իբրև հենքի թել
Ղարաբաղ, Չարմահալ՝ լավ տեսակի՝ որակյալ բուրդ կամ բամբակ, որից թել են մանում ◆ Մըխրէ պուրթ օնեմ թիլացու չի, դուշակու մաչ կըտեռնա։ (Ձեռագիր)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։