թելք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰɛlkʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թելք 

Գոյական

1. բուսական, հանքային կամ արհեստական չմանված՝ չոլորված ամուր ու առաձգական թել (1), որից գործվածքի՝ առասանների և այլնի թել են մանում, մանրաթել
2. (կզմխս․) նյարդ
3. տե՛ս ջիլ

Հոմանիշներ

1. թելիկ, մանրաթել
2. տե՛ս նյարդ
3. տե՛ս ջիլ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։