թիլաբերան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թի•լա•բե•րան 

  1. Ղարաբաղ, Նոր Նախիջևան, Չարմահալ, Ամասիա, Սեբաստիա, Խոտուրջուր, Կեսարիա, Տարենտե, Մուշ, Տիգրանակերտ՝ կիսաբերան, ոչ սրտանց ◆ Մի թիլաբերան հրավիրեց ճաշի։ Թիլաբերան կասես, որ իրանք էլ գան։ (Հրաչյա Աճառյան)
  2. հազիվ լսելի ձայնով, ցածրաձայն ◆ Աչքերը բաց ու խուփ արեց ու թիլաբերան ջուր ուզեց։ (Պերճ Պռոշյան)
  3. գաղտնիք պահել չկարողացող, բացբերան ◆ Թիլաբերան մարդ ա։ Սահակ Ամատունի ◆ Ատ թուլբերանին ականջը շատ բան մի տար։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։