թիրիթ

Հայերեն բարբառային բառ

թիրիթ 1

վանկեր՝ թի•րիթ 

1. Խարբերդ, Բալու, Կարին, Ջավախք, Խոտուրջուր՝ մսով կամ ոսպով ջրիկ ճաշ ◆ Մի քիչմ անցավ ան մարթը լեանգեառովմ թիրիթ բերեց։ (Ջավախեցի)
2. Պոլիս, Պարտիզակ՝ ճաշի ջրի մեջ թաթախաց հացի պատառ ◆ Հենես թիրիթ ըրած շատ կը սիրեր կերակուրը։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
3. Պոլիս՝ թացան, կաթնեղեն

թիրիթ 2

1. Պոլիս, Պարտիզակ՝ շատ ծեր ◆ Զավալան ալ աղվոր մը թիրիթ եղեր է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։