թյունի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թյու•նի
- Ղարաբաղ՝ խեղճ ու կրակ (փխբ․), անճարակ, ողորմելի, անհասկացող, միամիտ։
- Ղարաբաղ, Գանձակ՝ սուտ խոսող, փչակ։ ◆ Ասենք ես մի թյունի մարդ եմ, բա քո խելքը որտեղ էր։ (Շիրվանզադե)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։