թոթխար

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թոթ•խար 

1. Ղարաբաղ, Մուշ, Ալաշկերտ՝ սկսած ու կիսատ թողնված (գործ)
2. Նոր Բայազետ, Վան՝ ոչ ժրաջան, ծույլ ◆ Տյու էլ մեռնես, քյո թաղքյավոր մարթն էլ վրետ էն խարամ, թոթխար․․․ մարթըտ։ (Հրաչյա Աճառյան)
3. Կարին, Շիրակ, Մուշ, Բաղեշ, Սասուն՝ անհոգ, անտարբեր, անփույթ ◆ Յաս գը վախանամ ադ շանորդի Բողուս աղեն փարը չընի դվի ու զըմզի էնը հուհու թոթխար։ (Եղիազար Կարապետյան)
4. Նոր Ջուղա, Մոկս, Չարմահալ՝ թույլ, խախուտ (գլխի մասին, հատկապես կանանց) ◆ Նա գլխից շատ թոթխար է, մի քամի է կպնում հարբուխ է լինում։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

Արտահայտություններ

1. թոթխար անել ֊ ամանի մեջ անպետք կամ չնչին մի բան դնելով ամանը զբաղեցնել, անգործածելի դարձնել ◆ Մի պատառ մածնի համար ինչ ես թոթխար արել այս ամանը։ (Հրաչյա Աճառյան)
2. թոթխար բանի վրա ձուն ա եկեր ֊ հոտաձգված գործի վերջը վատ է լինում
3. թոթխար թողնել ֊ կիսատ թողնել, սկսել ու չվերջացնել ◆ Այ մարդ, էդ գործը թոթխար մի թող, թե չէ ձեռիցդ կգնա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
4. թոթխար լինել
   1. որևէ գործի մասնակցել այն ժամանակ, երբ գործն արդեն ավարատվելու վրա է
   2. զբաղված լինել
5. թոթխար մնացած ֊ սկսված ու կիսատ թողնված

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։