թոթվտուք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թոթ•վը•տուք
- Պոլիս, Խարբերդ՝ ցնցում։ ◆ Մանր ու սև բիբերը պաղած կմնային մեկ կետի մը․․․ հանկարծական թոթվտուքներ ալ կունենար։ Եր ◆ Գառնիկ ուրիշ բան մը զգաց․․․ ուժգին թոթվտուք։ Եր
- Տունը տեղը՝ կահ-կարասիները մաքրել-սրբելը, թափ տալը։
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։