թոխուր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թո•խուր 

  1. Ղարաբաղ՝ քլունգ
  2. Արարատյան, Կարին՝ երկաթե գործիք՝ տափակ, քիչ կորություն ունեցող բերանով և փայտե կոթով, որով մանրում են հողի կոշտերը, կտրտում են վայրի բույսերը, լցնում եղ տունկերի բուկը և այլն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։