թոնտրախառնի

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թոն•տրա•խառ•նի 

  1. Մեղրի՝ մեկ-երկու մետր երկարությամբ՝ մի ծայրը երկարափայտ ձող, որով խառնում են թոնրի կրակը, անթրոց ◆ Թոնրախառնին տուր, կրակը խառնեմ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  2. բարձրահասակ ու նիհար, սև ու տգեղ մարդ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։