թունաբանություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰunɑbɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թու•նա•բա•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն

հուն. toxikon` «թույն» + logos` «գիտություն»

Գոյական

1. նույնն են՝ թունագետ, թունագիտական, թունագիտորեն, թունագիտություն
2. (անասն․) ուսումնասիրում է թույների ֆիզիկոքիմիական հատկությունները, կենդանիների վրա նրանց ներգործության մեխանիզմը, թունավորման ախտանիշները, եղանակները, մշակում է նրանց կանխման ու բուժման միջոցներ, ինչպես նաև թույների օգտակար կիրառության եղանակներ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։