թունապարուր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰunɑpɑˈɾuɾ]
վանկեր՝ թու•նա•պա•րուր
Ածական
- (նորբ․) (փխբ․) թույնով՝ չարությամբ պարուրված ◆ Նրանց լեզվակները համր են, թունապարուր, և չեն քայլում մարդիկ խոնարհաբար, անքեն դեպի Աստծո տունը՝ սրտերն արած բարուր։ Ռազմիկ Դավոյան
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։