թփռը-թփռը

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թ[ը]փ•ռը-•թ[ը]փ•ռը 

  1. Պոլիս, Արաբկիր՝ Որևէ բան հատիկ-հատիկ թափելիս կամ մեկի, մանրիկ քայլելիս լսվող ձայնը։ ◆ Թութը թփռը-թփռը թափվեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  2. թփթփալով, թփթփացնելով։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։