թևակից

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰɛvɑˈkit͡sʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թե•վա•կից 

Գոյական

1. բանակի թև կազմող, զորքին կից, կցված իբրև նրա թևը
2. իրեն թև կցող, ավելացնող, թևաբուսիկ
3. աջակից, ընկեր (փխբ․)
4. միասին թռչող, թռիչքի ընկեր (թռչունների մասին) ◆ Ձեր թևակից երամի հետ թռա։ (Հ. Սահյան)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս թևընկեր
2. ընկեր

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։