թև առնել

Հայերեն դարձվածք

1. (արևմտհ․) թռչել ◆ Թույլ կու տա, որ թռչուններ... բույն շինեն, ձագեր մեծցնեն, օր մըն ալ թև առնեն ու թիռ գան։ համ. ◆ Եվ թև առան, թռան օրեր ու տարիք։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ -Մե՛կ ալ փոթորիկին հետ թռչիլը, ա՜, հիանալի է. մարդ կարծես թև կ՛առնե։ Լևոն Շանթ ◆ Հոգաբարձուին անսիրտ բառերը թև կ՛առնեն, պարապին մեջեն կու գան և իր ականջին կը զարնվին Բենիամին Նուրիկյան ◆ -Կո՛ւկու, կո՛ւկու, իմ կուկունե՛ր, /Ե՜րբ պիտի դուք առնեք թևեր, /Թռչե՜ք, գընաք, / Ուրախանաք։ Հովհաննես Թումանյան ◆ «Էնպես են սրթսրթում իրանց խազինի [«գանձի»] վրա, հենց իմանաս, թե առաջներիցը թև կառնի, կթռչի։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Սերոբի երևակայությունը թևեր առած կը սավառներ արդեն։ ԳԱճ. ◆ Արագ ու համարձակ սավառնումով մը ուզած կողմերս թև բանամ: (Թլկատինցի) ◆ Դուն լույսերը տեսար, բայց չգիտցար որ լույս էիր դուն ալ, որպեսի անոնց վիշտը ունենայիր, սրտիդ մեջ թև բացող կարոտին հետ։ ◆ Կապուտիկը ասպետն էր գեղի աղավնիներուն, երբ երկնքի տարածության մեջ թև կ ը վերցներ: Համ.
2. ինքնուրույն կյանքի պատրաստ լինել ◆ «Նաիրյան դպրոցում... կրթվում, հասունանում և թև է առնում մեր մատաղ սերունդը»։ Եղիշե Չարենց ◆ Սերունդները կը ծնին, թև կ՛առնեն և օր մըն ալ տեսար չկան։ Վահրամ Մավյան ◆ Հույսեր ունիմ թևեր ոռնելու քիչ մը, իբր մարդ ապրելու, ճակատս բարձր։ Լևոն Բաշալյան

Հայերեն դարձվածք

1. քաջալերվել. ոգևորվել ◆ Ստրաժնիկն, իրոք, գազաննություններ էր արել թե՛ հայ և թե՛ թուրք գյուղերում, թև առնելով Լևիցկու ավերիչ ու դաժան քաղաքականությունից։ Մաթևոս Դարբինյան ◆ Այս ամենով ոգևորված ու թև առած, շնորհաշատ հայուհին... ամբողջովին նվիրվեց իր իսկական կոչմանը՝ երգարվեստին։ Հձ ◆ Իր ճարտարությունը, հնարամտությունը չլսելու համար բացորոշ խարդախուցյունները թև կ՛առնեին խանդավառությամբ։ Վահե Հայկ ◆ Այդ բանտախուցին մեջ թևեր առած էինք, երբ լուր եկավ որ... մեզ պիտի փախցնեին փոխադրության ընթացքին։ ԱրՇ
2. նկատելով մեկու մը պաշտպանությունը, համարձակություն ստանալ, հանդգնիլ, շփանալ

Աղբյուրներ

Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։